تشدید محرومیت در ترکمن صحرا

اورمان

9 بهمن 1392

هر روز که می گذرد نابسامانی ها و ناهنجاری های اجتماعی و اقتصادی در ترکمن صحرا ابعاد فاجعه آمیز تری به خود می گیرد. این پدیده منفی اجتماعی به ویژه در مناطق فقر زده و عقب مانده ترکمن صحرا مشهود تر و عیان تر به چشم می خورد. گزارشگری در سایت آیغییت در این باره می نویسد که: در "مناطق مرزی خانواده هایی را می توان یافت که محتاج نان شب خویش هستند.درد فقر بر دوش این خانواده ها چنان سنگینی می کند که کودکان خردسال خویش را که گاه سن آنان از چهارده سال فراتر نمی رودبرای کار به شهرهای صنعتی می فرستند و این امر خود باعث و بانی بی سوادی و فقر فرهنگی در آینده برای کودکان کار به شمار می آید . از دلایل اصلی اعتیاد نوجوانان ترکمن نیز محیط های کاری آنها می باش.کارگاه هایی که آینده ی شغلی برای جوانان ترکمن ندارد." در تأیید عقب ماندگی و محرومیت ترکمن صحرا، آقای رجبی نماینده مردم مینودشت، کلاله، مراوه تپه و گالیکش در مجلس طی سخنانی در مجلس تصریح می کند که: "استان گلستان با وجود پتانسیل‌های بسیار معدن، کشاورزی ، صنعتی و گردشگری، متأسفانه جزو ۸ استان محروم کشور است." این در حالی اعلام می شود که اخیرا خبرگزاری مهر به نقل از مرکز آمار ایران، در گزارشی از درصد بیکاری استان های مختلف ایران، نرخ بیکاری در استان گلستان (ترکمن صحرا) را با ۴ درصد، دارای کمترین نرخ بیکاری در کشور اعلام کرده است.

ظاهرا سخنان آقای رجبی مبنی بر این که استان گلستان جزو ۸ استان محروم است با گزارش مرکز آمار در تناقض قرار دارد. اما در واقعیت امر چنین نیست. آمار داده شده با واقعیت های ترکمن صحرا همخوانی ندارد. چرا که آمار و ارقام اعلام شده از سوی مرکز آمار بیشتر نتیجه بازی با ارقام است تا انعکاس واقعیت های اجتماعی از زبان آمار، و منظور از آن نیز قبل از هرچیز تأثیر دادن این فاکتور در تخصیص بودجه و اعتبارات اشتغالزا به استان گلستان است. به عبارت دیگر گلستان و ترکمن صحرا طبق این آمار و به خاطر دارا بودن کمترین نرخ بیکاری کشور مستحق دریافت بودجه ی کمتری نسبت به استان های دیگر هستند. طرفه آن که این سخنان آقای رجبی:"آنچه مهم است صنعتی شدن استان و احداث صنایع پیشرو و نوین است که استان را در مسیر توسعه اقتصادی و اشتغال پایدار قرار می‌دهد به طوری که همدلی، وحدت، تعامل، می‌تواند استان گلستان را در مسیر توسعه و پیشرفت قرار دهد." ادعایی تو خالی و سخنانی بیهوده از آب در می آید.