انتخابات، مشروعیت، تبعیض

 

 

اورمان

18 اسفند 1386

 

انتخابات مجلس بزودی برگزار می شود. تاکنون عده ای سیاست  تحریم و کناره گیری از انتخابات را پیشنهاد می کنند  و درمقابل بسیاری نیز از شرکت در انتخابات سخن می گویند. البته در این میان خیلی ها  نیز نمی دانند که بایستی در انتخابات شرکت یا تحریم نمود.

هر طیفی نیز برای خود استدلال و دلایل خاص خود را دارد. در این میان آنچه برای من جالب توجه بود استدلال بخشی از طرفداران تحریم انتخابات بود که می گویند؛ شرکت و تشویق مردم به انتخابات باعث ایجاد مشروعیت برای حکومت می شود. با این استدلال نمی توان موافق بود. البته جمهوری اسلامی همیشه از شرکت مردم در انتخابات برای کوبیدن مخالفینش استفاده کرده است، و بی میل نیز نیست که افراد زیادی در انتخابات شرکت نمایند. خاصه برای توفیق در این امر از کلیه امکانات خود نیز ازقبیل این که شرکت در انتخابات وظیفه شرعی است و یا نداشتن مهر شرکت در انتخابات در شناسنامه باعث محدودیت هایی می شود و غیره توانسته است نهایت بهره برداری بنماید.

با همه این احوال کسب مشروعیت از طریق شرکت مردم در انتخابات کمترین دغدغه جمهوری اسلامی است. چرا که جمهوری اسلامی طی قریب به سی سال قدرتمداری خویش به روشنی نشان داده است  که مشروعیت خود را نه از مردم که از ایمان، حق و عدل قرآن، ولایت فقیه بر می گیرد. و این نکته هم در قانون اساسی جمهوری اسلامی تصریح شده، هم عملکرد جمهوری اسلامی آن را به روشنی نشان می دهد.

بنابراین، دغدغه حکومتگران جمهوری اسلامی پیدا کردن مشروعیت به برکت شرکت مردم در انتخابات نیست. اگر هم کشمکش هایی بین جناح های گوناگون وجود دارد و آن ها شرکت و نقش مردم را به رخ هم می کشند بیشتر به خاطر بردن سهم بیشتر از خوان یغمای قدرتی است که در چنگشان قرار دارد.

بر این اساس، شرکت در انتخاباتی که راه هر گونه تغییری را در ساختار قدرت مسدود ساخته جایز نیست. عدم شرکت در انتخابات نه به خاطر مشروعیت و یا عدم مشروعیت دادن به جمهوری اسلامی که اساسا به علت ساختار به شدت انحصار طلبانه و ضد دمکراتیک آن است.

     

جمهوری اسلامی حکومت تبعیض است و بنیاد آن بر تبعیض نهاده شده است. عملکرد های جمهوری اسلامی در مقابل ترکمن ها گویای این حقیقت تلخ است که سران حکومت با تمام نیرو تلاش کرده و می کنند که از ترکمن ها در ایران نه نامی بماند و نه نشانی. برای اثبات این ادعا به اندازه 29 سال سند و مدرک وجود دارد. (اگر به ذکر عملکردهای حکومت ـ که تقریبا همگان کم و بیش از آن ها آگاهی دارند ـ در این جا بپردازم موجب طولانی شدن کلام می شود.)

از این واقعیت من این نتیجه را نمی گیرم که ترکمن ها از شرکت در انتخابات کناره گیری نمایند و آن را تحریم کنند. از قضا برای دفاع از موجودیت و نشان دادن موجودیت خود باید در انتخابات شرکت نمایند و نماینده و یا نمایندگان ترکمنی را به مجلس بفرستند.

به نظرم من تصادفی نیست که چندین کاندیدای ترکمن ـ گنبدـ از صافی شورای نگهبان گذشته اند، حال آن که تنها سه کانیدای غیرترکمن در صحنه هستند. به نظر می رسد این کار بیشتر به خاطر شکستن آرای ترکمن ها و ایجاد تفرقه در میان آن ها باشد. از مجموعه اخبار و شایعات انتخاباتی در مناطق دیگر ترکمن صحرا  نیز بوی خوشی به مشام نمی رسد. عدم هشیاری ترکمن ها می تواتد به نمایندگان تبعیض گرا این شانس را بدهد که این بار افراد غیر ترکمن از سرزمین ترکمن راهی مجلس گردند.